<p>Ancak içimizdeki bu hazinelerle ne sıklıkta temasa geçiyoruz? Bunu günde bir kere mi yapıyoruz? Arada sırada mı? Yoksa içimizdeki bu hazineden bütünüyle habersiz miyiz?</p> <p>Bir an için ruhunuzun sizi beslemesine izin verin, kendinizi ona açın, bizi geliştirmek, iyileştirmek, yaşamımıza yön vermek için hep orada bekleyen ruhunuzla bağlantı kurun. Ruhumuzla bağ kurmak, hayatın kaynağı ile bağ kurmanın bir yoludur.</p> <p>İnsanın ruhuyla bağ kurabilmesi için pek çok yol vardır. Meditasyon, yoga, tasavvuf müziği, şarkı söylemek, şiir okumak, yazmak...</p> <p>Bu faaliyetler insana istediği alana odaklanma olanağını verir, böylece kendimizi ruhumuza daha kolay ve derinlemesine açabiliriz. Ruhumuzun enerjisini hisseder, onun bilincine varırız. Rahatlar, huzur duyar, düşünür ve dünyayla bütünleştiğimizi hissederiz.</p> <p>Eğer insanlar her gün bir parça bedensel ya da zihinsel gevşeme yapsalardı, şu an yaşamın normal bir parçası olarak kabul ettiğimiz çatışmaların büyük bir bölümü ortadan kalkardı.</p> <p>Ben hayatın okyanusunda bir fırtınada oradan oraya savrulan yaşamımı meditasyona başvurarak huzura kavuşturdum. Bunu başarabilmek için meditasyonla ilgili çok çeşitli kaynaklara ulaştım. En iyi yönlerimi ortaya çıkarmak ve yaşamı dolu dolu yaşamak için kendimi ruhuma açtım, onun sesine kulak verip dediklerini yapmayı öğrendim. Bunu yaptığımda içimi kaplayan huzur duygusu beni şaşırttı. Bu huzur, daha derinlemesine sağlıklı düşünmeme, bedenimin doğasında var olan iyileştirici güçlerin harekete geçmesine ve yaşamın güzelliklerinin farkına varmama ve yaşama bakış açımın genişlemesine yardımcı oldu.</p> <p>Ruhumun enerjisi beni olayları serinkanlılıkla görebileceğim bir noktaya çıkarttı, olayların korku ya da bencillik sıcaklığı içinde farkına varamadığım boyutlarını görebilmemi sağladı. Kendimi ruhuma açtıkça başkalarına karşı daha sevecen olduğumu, kendimi de daha çok sevdiğimi ve kabullendiğimi fark ettim. Hasta ve yaralı olduğum dönemlerde kendimi meditasyonla iyi hissettim.</p> <p>Daha önce farkına bile varmadığım küçük şeylerden mutlu olmayı öğrendim. Yaşamımda yanlış giden şeyler için üzülmek yerine doğru gidenleri keyfini sürmeye başladım. Başka insanların hep olumsuz yönlerini görmek yerine küçük sevecenliklerinin farkına vardım ve insanlara sevecenlik ve anlayışla yaklaştığımda yaşamımın düşünemeyeceğim kadar olumlu olduğunu gördüm.</p> <p>Şimdi yaşam ile birlikte özgür ve sevgi dolu bir biçimde akıyorum. Kendimi seviyorum, sevginin kendisini seviyorum. Kendimi tüm yıkıcı korkulardan ve kuşkulardan kurtarmayı başardım. Günlerimi çökmüş, bunalmış, öfkeli, her an silahlarımı ateşlemeye hazır bir durumda geçirmiyorum. Kalbim açık, sevginin içimde özgürce akmasına izin veriyorum.</p> <p>Haydi, ufak adımlarla ruhunuzu ateşlemeye başlayın. Gurur duyacağınız bir “ Siz”  yaratmak için geç değil.</p> <p> </p> <p>Sevgiyle kalın.</p> <p> </p> <p>Kevser Topyıldız Küçük</p>