<p>Bir sevgi tohumu ekmişti,<br /> İlk öğretmenim yüreğime<br /> A`yı B`yi öğretirken. <br /> Ve yıllar yılı su vermişti,<br /> Nice öğretmenlerim. <br /> <br /> Fidan olmuştu, ağaç olmuştu,<br /> Kök salmıştı vatan topraklarına.<br /> Sonra çiçek vermişti, meyve vermişti,<br /> Tohum saçmıştı yeniden<br /> Sevgi dolu yüreğimin <br /> Sevgi dolu çiçekleri.<br /> <br /> Bugün öğretmen olmanın sevinci ile doluyuz. Aylardan kasım ve yol alıyoruz sonbahardan ilkbahara. Bir ateşimiz var, irfan ateşi, bir davamız var eğitim. Bu davanın başrol oyuncusu öğretmen. Bugün onun günü. Ben de öğretmence onu anlatmaya çalışacağım.<br /> <br /> Öğretmenlik kadar hiçbir meslek manevi bir güç ve şerefe sahip değildir. Mühendis bina yapar, ressam resim çizer,çiftçi ekin yetiştirir.Yani abideleştirilmek istenen şey maddedir. Oysa öğretmen ruh yaratır, ona bilgi çiçeklerinden taktığı taçlarla geleceğin güvenli ellere teslim edilmesini sağlar.<br /> <br /> Çünkü öğretmen bahar güneşi gibidir. Nasıl can verirse güneş havaya, suya,toprağa... Nasıl fer verirse bahar için kışın ortasından donmuş doğaya! Öğretmen de öyle can verir topluma. İnsanın doğumundan ölümüne kadar hayatının her anında izleri vardır öğretmenin. Dünyaya gözlerini açan çocuk, denizin ortasında dalgalarla, rüzgârla savaşını veren yelkenli gibidir. O çırpınışında onu en güzel limana taşıyacak yüzündeki sımsıcak, yürekleri delip geçen tebessümüyle öğretmendir. Çünkü o çocuk iyi ve kötü yeteneklerini yaradılışında getirir ve hangileriyle beslenirse o yönde gelişecektir.<br /> <br /> Ve öğretmen üzerine aldığı sorumluluğun büyüklük ve önemini bir an bile hatırdan çıkarmamalıdır. Evet en büyük sermaye talim ve terbiyenin bağrında yükselen kültür, irade sağlamlılığı, ahlak ve fazilet sermayesidir. Bu sermayeyi elde eden milletler dünyaları fethedebilecek bir hazine elde etmiş olurlar.<br /> <br /> Aksine bu terbiye ve anlayışa yükselememiş yığınlar, ileride verecekleri yaşam mücadelesinin ilk raundunda nakavt olmaya ve mahkûmdurlar. Bu önemli sermayeyi umut çiçeklerimize kazandırabilecek tek ve en önemli varlık öğretmendir. “ Bir insanı kötülüklerden alıkoyup iyiliğe sevk etmek, üzerine güneşin doğduğu her şeyden daha hayırlıdır. “ sözü biz öğretmenlerin ne kadar onurlu ve yüce bir amaç için var olduğumuzu anlatmaktadır.<br /> <br /> Öğretmenlik dünyanın en kutlu mesleği ancak sevgiyle yapılacak bir meslek. Çünkü çocuk yürekler ve genç kalpler sevgiye koşar. Ve kalpten kalbe giden yol sevgiyle geçilir. Ben de bir sevda verdim onlara, binlerce sevda aldım kainata denk.Bir gülücük verdim, binlerce gülücük içinde boğuldum. Ne mutlu ki bana ömrümün 24 yılını dünyanın en güzel mesleği olan öğretmenliğe ayırdım. Şimdi bana sorsanız “ Öğretmenlik nedir? “ diye.<br /> Derim ki:<br /> <br /> Yüreğimde dindiremediğim, beynimde bitiremediğim bir kara sevda, gönül damağımda tat, susadığımda testiyi ağzıma dikerek kana kana içtiğim su, ıssız bir adada denizden tuttuğum balık, ağaçtan kopardığım meyve, hiç bitmesini istemediğim pırıl pırıl beyaz bir rüya, unutamadığım, unutmayacağım “ öğretmenim “ diyen ışıl ışıl gözler, kopamadığım, koparıldığım, doyamadığım kutlu mesleğim.<br /> <br /> Bu duygularla tüm öğretmenlerin 24 Kasım Öğretmenler gününü kutlar, başta Ulu Önder Atatürk olmak üzere ebediyete intikal eden öğretmenlerimizi saygıyla anarken, genç öğretmenlerimize başarılar, mesleğini tamamlamış emekli öğretmenlerimize de hayatlarının geri kalan döneminde sağlık ve uzun ömürler dilerim.<br /> <br /> Sevgilerle...<br /> <br /> Kevser Topyıldız Küçük</p>