<p> Hayatlarımız bir gün son durağa varacak. Gittiğimiz de ardımızdan sevginin, dostluğun, paylaşımların izler kalsın istiyorum. İçimizde en ufak bir kırıntısı dahi kalmasın kinin, öfkenin. Çünkü onlar oldukça, hafiflemek zor.</p> <p>Kin, yaşamımızı alt üst eden, bize tebelleş olan acımasız düşman, en güzel duyguları iflas ettiren, en zararlı olanıdır zihinsel zehirlerin. İnsan onuruna yapılan tüm saldırıların, soykırımların, şiddetlerin nedeni değil midir kin? Hepimizin ortak tarihi olan, binlerce yıldır süregelen acılar kinin eseri değil midir? Bunca cinayetler, savaşlar, en ağır şiddetler olur muydu kine kinle yanıt verilmese?</p> <p>Öyle bir zehirdir ki kin hedef aldığı kişinin kusurlarını büyüttüğü gibi iyi yanlarını da yok sayar. Kin duygularına bir kez gark olmaya görelim, artık kendimizi tanıyamaz hâle gelir, sevgi ve merhamet duygularıyla düşünmemiz imkânsızlaşır, içimizde beslenen yıkıcı eğilimlerimizin peşinden kör gibi gideriz. Öç almak isteriz, acımızı dindirmek midir öç almak? Hayır! Başkalarına acı çektirmektir. Bu davranış kaybettiğimiz bir mutluluğa kavuşmamızı sağlar mı? Peki, huzura kavuşabiliyor musun öç alınca? Hayır! Çünkü karşındakinin hoşuna gitmeyen davranışının aynısını sen de yapmış oluyorsun.</p> <p>Kendimizi kine kaptırmakla düşmanımıza zarar vermiyoruz ki biz, bunun zararını çeken yine biziz. İç huzurumuzu yitirdiğimiz, hiçbir şeyi doğru yapamaz hâle geldiğimiz, insanları yanımızdan kaçırdığımız durumlara kin sebep değil midir? Bizimle birlikte olanlara yaşamı zehir ederiz kin duygusu yüzünden.</p> <p>Ne işe yarar bu? Öfkemizi en uç sınırına bile vardırsak düşmanlarımızın tümünden kurtulabilir miyiz? Bunu başarmış olanlar var mıdır? Kin denen iç düşmanımızı içimizde barındırdığımız sürece dış düşmanlarımızı bugün istediğimiz kadar ortadan kaldıralım, yarın karşımıza başka düşmanlar dikelecektir. Kaç tane kötü insan öldürelim? Onlar o kadar çok ki dünyada. Ama kin düşüncesini öldürürsek beynimizde, düşmanlarımızın hepsini aynı anda öldürmüş olmaz mıyız?</p> <p>Gerçekten de bizim asıl düşmanımız, duyduğumuz kindir, yok etmemiz gereken odur. Onu gemlemenin bir yararı olmaz bize. Doğrudan kinin köküne gitmek ve onu söküp atmak gerekir. Bunu başarabilmek için de kişisel bilinçlenme yoluna gitmeliyiz. Asla unutmayalım ki iç silahlanma gerçekleşmeksizin, dış silahlanma gerçekleşemez.</p> <p>"Göze göz, dişe diş" demeden yaşamamız dileğiyle...</p> <p>Sevgi ve saygılarımla...</p> <p>Kevser Topyıldız Küçük</p>