24 Kasım Öğretmenler Gününde emekli öğretmenler adına bir konuşma yapar mısın dediklerinde yüreğimin en gizli yerinde besleyip büyüttüğüm öğrencilerim ve doludizgin yaptığım öğretmenlik günlerim bir ışık gibi doldu ruhuma, dindi sandığım sancılarım yeniden fırtınalar yarattı, yıllar öncesinde vurulduğum ve yıllarca soluduğum, kara sevdalı olduğum, doyamadığım kutlu mesleğimin anılarında. Yılların sisleri arasında kaybolmamış olduğunu, dalga dalga dünyamı sardığını hissettim o güzel meslekteki anılarımın ve sürdü gitti dalışlarım kendi boyutumda.

Yüreğinde kurşun saklı ince dal parçası, kâğıdımın ak kanatlarında buluşturdu kendini. Kalemle kâğıdın buluştuğu ufukta can buldu cümlelerim.

Sevgili çiçeklerim, biz insanlar büyük okyanuslarda küçük yelkenlilere benzeriz. Koskoca okyanuslarda minicik bir yere sahiptir bedenlerimiz. Gideceğimiz yerin belirsizliğine karşın gitmek isteriz hepimiz. Çıkan küçük esintilerden etkileniriz bazen. Bazense büyük fırtınalara yelken dahi indirmeyiz. İşte bu kısmı öğrendiğimiz duvarlardır okullar, yelkenlerimizi dikenlerdir öğretmenlerimiz.

Bir araya geldiğinizde Samanyolulu andıran yavrularım, ışıltınız bütün dünyayı aydınlatmaya yetecek kadar ışıl ışıl birer yıldızsınız. Ama ışıltınızın nereyi aydınlatması gerektiğini henüz bilmiyorsunuz. Biz öğretmenler bu noktada yol arkadaşlarınız oluyoruz sizlerin.

Benim ömrümde 24 yıl değdi ömürlerinize ışıltınızın nereyi aydınlatması gerektiğini fark ettirmek için sizlere. Ömrümün ilkbaharıydı o iklimler, her anı mutluluk sarmaşığı olan.

Ne kadar tatlıydı “Öğretmenim” diyen sevgi yumağı cümlelerle üşüyen yüreğimi ısıtabilmek, ne kadar tatlıydı gözlerimin içine ışıl ışıl dolan bakışlara bir şeyler sunabilmenin mutluluğu, ne kadar tatlıydı çocuk dünyasının sevgi dokunuşunu o sıcacık tebessümlerde yaşayabilmek, ne kadar tatlıydı elime tebeşiri alınca en derin acılarımı bile unutabilmek, ne kadar tatlıydı anlatamadıklarını gözlerinden döken yavrularımı kucaklayabilmek, ne kadar tatlıydı doludizgin yaptığım, doyamadığım öğretmenliğim… Gönül damağımda bir tat, kızgın güneşin bağrında susadığımda testiyi ağzıma dikerek kana kana içtiğim su, ıssız bir adada denizden tuttuğum balık, ağaçtan kopardığım meyve gibiydi. Lezzetlerin en güzeli, sevgiydi o 24 yıl…

Sevgiydi kılavuzum benim. Çünkü bir öğrencinin yüreğine dokunmasıydı bir öğretmeni unutulmaz yapan. Ve biliyordum ki kalpten kalbe sevgi ile geçilirdi, biliyordum ki sevgi dolu bir öğretmen ışık demekti, biliyordum ki çocuk yürekler ve genç kalpler sevgiye koşardı. 

Ben de bir sevda verdim, onlara binlerce sevda aldım. Bir gülücük verdim, binlerce gülücük içinde boğuldum. Çok daha uzun yıllar aşkla yapmak istediğim bu mesleği Allah’ım bana 24 yıl nasip etti.

Her gün yolları ayaklarımın altından kayıp giderek uçarcasına geldiğim bu okulun öğretmeni iken bugün misafiri olarak bulunuyorum bu kürsüde.

Değerli arkadaşlarım, görüyorum ki her şey geçiciymiş, zaman bizim attığımız sessiz feryatlara inat durmak nedir bilmiyormuş. Kalıcı olan sevgiymiş. Benim evimden daha özel bu bina ve içindeki sizler benim için çok değerlisiniz. Hepinizin yeri bende ayrıdır ve hepiniz o güzel çiçekleriniz için birer idealsiniz.

Bu duygularla öğretmen arkadaşlarımın 24 Kasım Öğretmenler Gününü kutlar, başta Ulu Önder Atatürk olmak üzere ebediyete intikal eden öğretmenlerimizi saygıyla anarken genç öğretmenlerimize başarılar, mesleğini tamamlamış olan öğretmenlerimize de hayatlarının geri kalsan kısmında sağlık ve uzun ömürler dilerim.

Sevgi ve ışıkla…

Kevser TOPYILDIZ KÜÇÜK