<p>Kendimizi kaptırmış gidiyoruz sözde başarılarımıza. Ömrümüzü hep bir şeyleri kazanmak, bir şeyleri başarmak, başarılı olmak, iyi notlar almak,övgü kazanmak, kariyer yapabilmek, daha çok tanınmaya ve beğenilmeye çalışmakla geçiririz; buna o kadar çok önem veririz ki dünyaya geliş amacımızı unuturuz; bazı değerler silinir gider beynimizden. Anlamlı başarı mıdır bütün bunlar sizce? </p> <p>''Anlamlı başarı nedir?'' diye sorduğumuzda, gelen cevaplar genellikle şöyle olur: Hedefleri gerçekleştirmek, çok para kazanmak, terfi etmek, işindeki başarıdan dolayı maaşla ödüllendirilmek, alanında en çok aranılan olmak, bir maçı kazanmak, beğenilip övülmek ve bu türden şeyler... Cevaplara baktığımızda görürüz ki, ağırlık hayatın dış öğelerindedir hep, yani bizim dışımızda olan şeyler. Elbette ki bu başarılar güzel başarılardır, toplumdaki konumumuz ve hayat şartlarımızı güzelleştirmek, kaliteli yaşamak için gereklidir. Ama eğer ana hedefimiz mutlu olmak, iç huzuru bulmaksa, bunlar önemli başarılar değildir. Hayatın ışıltılarıdır sadece...</p> <p>Çok ünlü olabilirsiniz, yüksek makamlarda olabilirsiniz, çok para kazanıyor olabilirsiniz, yatlara katlara sahip olabilirsiniz, birçok kulüpte dernekte rol alabilirsiniz, birçok alanda yetenekli, başarılı olabilirsiniz... Bunlar elbette ki güzel başarılardır. Ama güçlükler karşısında başımızı dik tutabilmek kadar anlamlı değildir. Böyle olmasına rağmen, birçok insan yukarıdaki örnekleri başarı olarak görür; ama başını dik tutmayı, doğruluğu, dürüstlüğü, merhameti, iyiliği, vefayı, özveriyi sıradan bir şey kabul eder.  </p> <p>Ana hedeflerimizden biri huzurlu ve sevgi dolu bir insan olmak olmalıdır. Sevgi hem kendimiz hem yeteneklerimiz için bir hayat ilacıdır çünkü. Müthiş bir dönüştürme gücüyle huzur dolu duyguları yüzeye çıkarır sevgi.</p> <p>Ben anlamlı başarılarımın doğuş kaynağının kendim olduğunu düşünürüm hep ve sorarım kendime. Kendime ve başkalarına neler yapmışım, iyi davranmış mıyım, küçücük bir çocuğun yüzüne bir mutluluk bağışlayabilmiş miyim, bir dostumun sıkışık bir anında ona nefes aldırabilmiş miyim, onun acılarına ortak olabilmiş miyim, öğrencilerimle geçen saatler içinde onlara yeni ufuklar açabilmiş miyim, hayata dair bir şeyler kazandırabilmiş miyim, duygular alabilmiş miyim onlardan, paranın satın alamayacaklarını alabilmiş miyim? Hayat enerjimi çalan kaçaklara mı sarılıp kalmışım, yoksa o kaçakları bir yana itip yoluma mı devam etmişim, inatçı mı olmuşum, bağışlamasını bilmiş miyim, başkalarının başarısını ve zenginliğini kıskanmış mıyım? Bunun gibi sorular ve sorulara verdiğimiz cevaplar, bize başarının gerçek ölçüsünün yaptığımız işler değil kim olduğumuz ve yüreğimizde ne kadar sevgi bulundurduğumuzu hatırlatır.</p> <p>Bir an için kendinizin pırıl pırıl akan su olduğunuzu düşünün, kendinizi su gibi hissedin. Su gibi şifa, su gibi aziz, su gibi berrak, su gibi sakin, su kadar gerekli... Önünüzde ise vadiler, ovalar var. Eğer yayılabiliyorsanız küçük ırmaklara, ayırabiliyorsanız kendinizi ve bardaklara bölebiliyorsanız hayat verirsiniz çevrenize... Anlamlı başarı elde etmişsinizdir. Çok gürültülüyseniz, etrafınızdaki canlılar bile içmiyorsa sizi; vadileri, ovaları sellere boğuyorsanız; yıkıp döküyorsanız; gerek yok su olmanıza...</p> <p>Anlamlı bir başarının tanımını yeniden yapabilmek hedeflerimize giden doğru yolu bulabilmek dileğimle...</p> <p>Sevgilerde kalın...</p> <p>Kevser Topyıldız Küçük</p>