Soluk bir gülümseme kapladı içimi.
Soğuk başlayan ve soluk bir gülümseme ile biten ilk yarının sonu gibi…
İlk yarı bitmişti. Sedat Hocamız yılların tecrübesi ile adeta futbolcu avına çıkmıştı.
Söz vermişti çünkü O. Benim istediğim oyuncuları alın ben bu takımı ligde tutacağım, demişti.
İlk ışıklarını Kemer’deki hazırlık maçlarında görmüştük. Bafra’ya sanki 3. ligi müjdeliyordum.
Ve lig başladı. İkinci yarı idi ama biz yeniden başlamıştık lige.
Sonrasını biliyorsunuz...
Beş galibiyet, dört beraberlik.
Sonrasını biliyorsunuz…
Bir ona, bir ona, bir de ona kurşun yağmuru.
Ve sonrası…
Sedat Hocamız, İsmail Hocamız..!
Şimdi yoklar…
Ne kadar ağlasam yok, ne kadar sızlansam yok. Ve olmayacaklar da…
Maç sonunda sarılamayacağım Sedat Hocama, İsmail Hocama.
Belki daha çok galip geleceğiz ama sarılamayacağım, tebrik edemeyeceğim Hocalarımı.
Ben, ne kadar onları istiyorum desem de sarılamayacağım Hocalarıma.
Bir deli Bafra sporumuza kurşun sıktı.
Bir deli Hocalarımıza kurşun sıktı.
Bir deli Bafra’ya kurşun sıktı.
Bafra çok delilik görmüştü böyle.
Ama ateş düştüğü yeri yaktı.
Bafra alışıktı bu deliliklere.
Soluk bir gülümseme kapladı içimi…
Bafraspor ligde kaldı.
Bafra yetim, çocuklar yetim, topçular yetim.
Sizi unutmayacağım, sizi unutturmayacağım Hocalarım.
Sizde unutmayın, kabadayılar, siz de unutmayın çete reisleri.
Dün Bafra’yı kana buluyordunuz, bugün de sporu kana buladınız.
Bir eşekoğlueşek sözüne geleceğimize kan sıktınız.