Kazakistan programını saat saat o kadar güzel uygulamışlar her şey dakik ve zamanında yapılıyordu. Her sabah saat 08.00’de kahvaltımız yapılarak otelimizin lobisinde bizleri bekliyorlardı. Bilhassa Kural Kömek ve beraberindeki ekip titizlikle hiç hata yapmadan bizleri memnun etmek için çapa gösteriyorlardı.

Sabahın ilk saatlerinde Sayram şehrine hareket edildi. Önce Ahmet Yesefi Hoca’nın annesi olan Karasaç ana türbesini ziyaret ettik. Türbedar tarafından karşılandık daha sonra Ahmet Yesefi Hoca’nın babası İbrahim Ata türbesini ziyaret ettik. Türbedar bizlere çok ilgi gösterdi. TİKA tarafından bu türbelerin çevresinde yapılan düzenlemeler hakkında bilgi verildi ve memnuniyetleri dile getirildi. Tabi ki bizler de Türkiye’nin yetkili kuruluşlarının Ata yurdumuza yapmış olduğu hizmetlerden gurur duyduk. 

Aynı gün bizler içinde sürpriz olan Kural Kömek beyin aile bireyleri ve akrabaları ile tanışmak üzere Kazak ailesinin evine gittik. Kadın, erkek ve genç, çocuk ailenin her bireyi bizleri o kadar gönülden karşıladılar ki bu kadar ilgi bizleri mahcup etti. Büyük bir salonda yemek sofrası hazırlanmış. Gördüğümüz sofra değil sanki bir sanat harikası idi.

Ailenin en büyük üyesi Atabey bizlere hoş geldin konuşmasını yaptı, arkadaşlarımın israrı ile ben de Başkonak makamı olan Atabeyin yanına oturdum. Tüm aile bireyleri usulunce yemekte konuşmalar yaptılar biz konaklara da söz verdiler. Aile bizlere olan sevgi ve saygısını göstermek için at, dana ve koyun kesmişler. 

Hayatımın hiç unutulmayacak bir anısını sizlerle paylaşmak istiyorum. Biraz vakit geçtikten sonra büyük süslü tepsilerde et ikramı başladı. Kazak töresine göre gümüş bir tepsinin içersinde At’ın kellesi pişirilmiş şekilde küçük bir törenle benim önüme konuldu. Birden şaşırmıştım ne yapacağımı bilmiyordum. Tercümanımız can kardaşım Galim açıklama yaptı. Baş konak‘a gösterilen saygı ona At başı ikram etmekmiş. Ben de küçük bir konuşma yaptım ve bizlere gösterilen saygı ve sevgiye teşekkür ederek Ata yurdumuzda Atabeyin bizimde büyüğümüz olması nedeni ile ilk yemek ikramını Atabeyin önüne koyuverdim. Böylece günü kurtardık. Bu anımı hiçbir zaman unutmayacağım.

Saat 16.00’da Kazak Hanlığının 550’nci yıl kutlamaları “BABALAR EMANETİ” gösteri ve programına katıldık. Tüm Türk boylarının atalarının geçmişine ve onları bu gün dahi yaşatmaya çok önem veriyorlar. Saz ile söz ile Tarihlerini günümüze taşıyorlar. Kazak halkı tüm misafirlerine büyük ilgi gösteriyor bizlerle resim çekinmek için kuyruk oluyorlar sevgi gösterisinde bulunuyorlardı. Düzenleme heyeti hepimizi sahneye davet ederek bizlere konuşma fırsatı verdiler, Kazakistan adlı şiirimin burdada okunması talep edildi. Büyük bir çoşku ve alkış karşısında memnuniyetimizi bildiren konuşmalar ve plaketler takdim edildi. Kural Kömek beyin yazdığı ve Nur Dautov tarafından bestelenen “Dünya Türkleri Marşı” büyük bir koro tarafından seslendirildi. Sizlere bu satırlarda bu güzellikleri anlatmakta güçlük çekiyorum. Yaşamak gerekli…

Saat 19.00 Adana lokantasında yemek ve müzik eşliğinde konuşmalar yapıldı talep üzerine yine KAZAKİSTAN şiiri okundu.

(Bu lokanta özellikle bizlere sürpriz oldu. Arkadaşımız Münevver Düver hanımefendinin Adanalı olduğu ögrenildiğinde özellikl bu lokanta seçilmiş idi. Münevver Hanım lokanta sahibesi hanımefendiye kök boyama bir dokuma kilim hediye etti. Çok güzel dilek ve temenniler yapıldı.)

Saat 22.00 otelde tüm katılımcılar (Türkiye,Kazakistan,Özbekistan,Ahıska Türkleri, Karakalpaklar, Başkurtistan vs.) değerlendirme ve Çok güzel memnuniyet verici  konuşmalar yapıldı. 

Değerli okurlarım sizleri sıkmamak adına bu yazı dizimi 4 ayrı kısımda yazmaya çalıştım. Önümüzdeki günlerde son günümüzün hatıraları ile genel bir değerlendirme yapacağım. Şimdilik hoşcakalın. Tüm güzel günler sizlerle olsun…

İdris ANARAT