Ermenistan, kararlı bir ülke!!! Hiçbir konuda politikalar değişmedi, değişmiyor, değişeceğe de benzemiyor. Aslında, değişme ve gelişme konularındaki başarının, sağlıklı beyinlere has bir özellik olduğu malum. Bırakalım değişme ve gelişmeyi, ülkenin batağa saplanmasında bile suçu yönetim zafiyetlerinde değil, başka ülkelerde arayan yöneticilerin, öyle görünüyor ki neden-sonuç ilişkisini kuramama gibi bir sorunları da bulunuyor. Ülkede yolsuzluk, hırsızlık, fuhuş, rüşvet almış başını gidiyor. Halk aç ve karın tokluğuna başka ülkelere kaçıyor. Yani Ermenistan, “milletsiz ülke” olma yolunda hızla ilerlerken suçlu kim` Tabii ki ezeli düşman; Türkiye. Çünkü Türkiye sınırını açmadığı için, ülkenin ekonomisi bozulmuş. Bak sen! Sen ülkenin hiçbir doğal kaynağa sahip olmadığını, denize çıkışı bulunmadığını, halkının da çalışarak üretme kapasitesine sahip olmadığını göreme, sana bu imkanları sunabilecek ülkeleri; Azerbaycan’ı, Gürcistan’ı, Nahçıvan’ı düşman ilan et, dahası topraklarına göz dik, sonra da sizin yüzünüzden ekonomim bozuldu diye feryat et! Sorunların kaynağı olduğunun idrakinden uzak olmakla birlikte, Ermenistan, bölgede giderek yapayalnız kaldığının farkında. Demiryolları, doğalgaz boru hatları hep O’na uğramadan geçiyor. Huysuz, yaramaz çocukların oyuna alınmaması misali, bölgedeki her projenin dışında kalmaktan olsa gerek, hırçınlaştıkça hırçınlaşıyor. Ancak ekmek yediği bir konu var Ermenistan’ın, o da sözde soykırım… İktidar, atalarının yerleştirdiği Türkofobi’den kazanç sağlandığının farkına varmış. Halka aşıladığı bu kin ve nefretle, “zavallı millet” edebiyatıyla ayakta durmaya çalışıyor. O’nun anladığı anlamda olmasa da, zavallı olduğu konusunda biz de hem fikiriz, ama hiç olmazsa mücadelede haysiyetli ve gerçeklere dayalı bir politika sergilemek gerekiyor. Madem ülkesine isyan etmiş, ihanet etmiş insanları, etkisiz kılmak adına alınan önlemleri soykırım zannediyor, o zaman “ispat et be kardeşim” denir adama. Ama ona da yanaşmıyor, arşivlerini gizliyor. Doğal olarak gerçeklerin aydınlanması, iktidarını besleyen mazlum edebiyatının sona erecek olması durumunda başka kazanç kapısı yok. Dahası, sözde soykırımı kabul ettirmek adına verdiği bunca uğraşıdaki nihai hedefini, yani tazminat ve toprak talebini itiraf edebilecek yürek de yok. AB ülkelerini de sözde soykırım fikrine inandırdığı zannıyla hareket eden Ermenistan’ın, bu konuda da ne kadar yanıldığını anlayacağı zaman çok yakında. Çünkü Ermenistan, ülke menfaatleri temel alınarak, amaçlanan yaptırımlara hayat verebilmek için sadece bir maşa! Ama dedik ya muhakeme yeteneği eksik. Eğer AB, sandığı kadar Ermenistan’ın yanında olsaydı, Kars-Tiflis-Bakü Demiryolu Projesini, Bakü-Tiflis-Ceyhan Boru Hattı Projesini bu kadar destekler miydi` Ayrıca, Batı’nın baş dayatmalarından biri olan; Türkiye-Ermenistan sınırının açılmasının ve Ermenistan’ın ekonomisinin gelişmesinin, Avrupa’ya ne yararı dokunacak ki` Ama esas konu farklı ve bunlar bir planın parçaları. Ve Ermenistan, üzerinden oynanan oyundan habersiz, destek gördüğü zannıyla mutlu… Batı’dan medet ummak yerine, işgalci politikalardan vazgeçmek, uydurma söylemlerle suni sorunlar yaratmaktan uzak durmak ve büyüklerin tabiriyle “akıllı olmak” gerektiğini, ağabeylerinin ona anlatması lazım. Aslında kızmak değil, acımak gerek. Ne yapsın adamlar, söylediğimiz gibi “sorunlar ve nedenleri” arasında bağlantı kuramıyorlar, idrak edemiyorlar, algılayamıyorlar. O zaman bu durumda Erivan Yönetimine dert anlatmaya çalışmak, “halden anlamamak” demek olur ki, bu da bize yakışmaz.
Arif Mergen sevgiyle Kalın
