Bir Salı sabahıydı.
O bildik, günlük güneşlik günlerden biri…
Öyle değil mi, İsmail` Bugün hava pek de güzel.
İsmail yine aynı İsmail…
Şakacı mı şakacı.
Sedat Hocam, ölmek içinde güzel bir gün.
Hem kefenlerimizde üzerimizde
Yeni çıktık antrenmandan
Yıkanmaya da gerek yok artık.
İsmail O der mi der…
Sedat Hoca İsmail’e güler ve
Sen kalk da iki çay kap gel, yanında da iki simit olsun.
Bugün hava güzel ölünür mü hiç.
Daha yapacak çok işimiz var.
*** ***
Sedat ve İsmail bir ay sonra yine konuşurlar
Bak İsmail bir ay oldu biz oralardan ayrılalı.
Yalan olduk, unutulduk Seval ile Leyla olmasa, bir de çocuklar.
Demedim mi ben sana o gün, ölmek için güzel bir gün değil.
İsmail bu sefer üzgün biraz da kırgın,
Her zaman ki gülen adam değil o artık.
Hocasının gözlerine bakıp özür dilercesine,
Şaka yapmıştım be hocam, nerden bileyim öleceğimizi
Hani öldük neyse de nereden bileyim unutulacağımızı
Bak gördün mü dün haberimiz çıktı sitede 200 defa okumuşlar.
 
 ***     ***
 
İsmail yine obur…
Hocam onu bunu bırak da çayı bitiremedik ya ona yanarım, bir de elimde simit vardı
o da düştü yere kan sıçradı üstüne.
Yenir mi hocam o simit, silseler kanımı yenir mi o simit.
Sedat Hoca kızgın…
İsmail, beyninin yarısı midende mi senin…
Yenmez tabiî ki, yenilir mi hiç kan sıçramış simit.
Sedat ile İsmail böyle konuşup giderler.
Simitçiler simitlerini satar,
Leyla ile Seval telefonlarına bakar…
*** ****
İsmail arar mı, Sedat arar mı`
Aramaz ablacığım aramaz…
Cumbada oturur İsmaili, Sedatı beklerken bir ses duyarsan eğer
O ses simitçinin sesidir…
Simitçiiiiiiiiiii.
Kanlı simitlerim var.
Seval-Leyla ve yetimlerine...