Birkaç ay önce Samsun’da bir konferansa katılmıştım. Konuşmacı olarak katılan Sayın Profesör, Amerika, Fransa ve Japonya gezilerinden yeni dönmüştü. Bu ülkelerin eğitim sistemini yakından tanıyabilmek için gitmiş ve önemli deneyimlerle geri döndüğünden bahsediyordu.

“Bu ülkelerde, çocuklar küçük yaşlardan itibaren becerilerine göre yönlendirilmeye başlanıyormuş. Zekâ seviyesi ortalamanın üzerinde olanlar daha üst düzeyde eğitim veren okullara kaydırılıyormuş.

Mehmet Öz’ün ismini pek çok insan duymuştur. Amerika’da eğitim görmüş ünlü kalp doktoru. Mehmet Öz’ün annesiyle yapılan bir röportajı okumuştum. Şöyle diyordu: oğlum okula başladıktan bir süre sonra, öğretmeni beni okula çağırdı, oğlumun hızlı algıladığını, özel bir okula gitmesi gerektiğini, söyledi.”

Bizim ülkemizde de zaman zaman bu konu tartışılır. Anneler çocuklarının IQ ölçümünü yaptırmak ister. Hatta bir- iki gün önce arkadaşım böyle bir niyeti olduğundan bahsetti. Kendisine, çocuğunun zekâ seviyesi yüksek çıksa ne değişecek` diye sordum.

Yani gidebileceği özel bir okul maalesef yok.

Üstelik üstün yetenekli çocukların sayısının da az olduğunu düşünmüyorum.

Gelişmiş ülkelerde, farklı olan farklı olduğuna yönlendiriliyor. Ülkemizde ise çoğu zaman, topluma ayak uyduramayan insanlar olarak algılanıyor. Daha vahimi, kişilik bozukluğu olan, tedavi edilmesi gereken insanlar olarak görülüyor.

Biraz önce bahsettiğim ancak adını hatırlayamadığım sayın profesör önemli bir şey daha söylemişti: “eğer bu çocuklarımıza sahip çıkamazsak, toplumdaki sorunlu insanların sayısı artarak devam eder”

Farklılıkları tedavi etmeye çalışmak yerine değerlendirmeyi başaramazsak, toplumun potansiyeli olan çocuklarımıza gerektiği gibi sahip çıkamamış oluruz.

İnşallah en kısa sürede bu konuda ciddi adımlar atılır.