Büyük marketlerden bahsediyorum.

Kasadaki bayan,” belli limiti geçtiniz, size hediyemiz var ”diyor.

Kuşkulu gözlerle bakmaya devam ediyorum.

“…şu ürünü yüzde…. İndirimle alabilirsiniz” diyor. Hediye dedikleri o limitin üzerinde de alışveriş yapmamızmış(!)

Diğer taraftan bir anons duyuluyor.” En çok alışveriş yapana ‘altın’ hediye edilecek”

Yolunacak tavuk gibi hissettiriyorlar insana kendini. Kötü hissettiriyorlar.

Cevapları da hazır: “patronları öyle istiyor.

Bu yüzden, paramla kendimi kötü hissetmemek için daha sade marketlerden alışveriş yapmayı tercih ediyorum.

Diyorum ki, tüketiciyi önemseyen sistem neden yok`

Banka görevlilerinin ısrarlı reklam anlayışları, bitmek bilmeyen kredi açma ihtiyaçları da aynı soruyu düşündürüyor bana.

Bir dostum, Avrupa ülkelerinde bu tip vatandaşı yanlış yönlendirmeye, kandırmaya yönelik psikolojik baskıların yasak olduğunu söylemişti.

İnsan odaklı yaşam bu olsa gerek.

“İNSANLARA İYİLİĞİ EMREDER DE KENDİNİZİ UNUTUR MUSUNUZ`”

Bu ayet “ Bakara” suresinde geçiyor. Okuduğumda irkildim.

İnsan bazen yapamadığı halde gerçek olduğuna inandığı şeyleri söylüyor.

Bilmenin, sorumluluk yükünü artırdığına inanırım ancak unutmamak gerekir ki,’ ruhbanlık sınıfı’ yok bizim inancımızda. Kimse kimsenin günah yükünü yüklenmeyeceği gibi kimse de’ bilmiyordum’ mazeretine sığınamaz. İnandıklarımı, bildiklerimi söylemeyi sürdürmeliyim.

Olur ki, daha iyi anlayan çıkar ve uygulayan çıkar bize de sevap yazılır. Bizim söylediklerimiz’ bizce’ olanıdır. Herkesin imtihanı ve nefsi kendine özel değil midir`