<p>Bu yazımda doyamadığım, çok sevdiğim, o kutlu mesleğimi icra etmeğe çalışırken hemen hemen her sınıfta okuduğum ve yine o çok sevdiğim öğrencilerimle hayatımızdaki önceliklerimizi belirlememiz, onların öneminin farkında olmamızla ilgili bir öyküyü hissedar olmanız adına paylaşmam gerektiğini düşündüm siz değerli dostlarımla.</p> <p>Aşağıdaki gerçek öykü Northwestern Üniversitesi İş İdaresi mastır öğrencileri ile “ Zaman Yönetimi “ dersi profesörü arasında geçiyor:</p> <p>Profesör sınıfa girip karşısında duran seçilmiş öğrencilerine kısa bir süre baktıktan sonra “Bugün zaman yönetimi konusunda deneyle karışık bir sınav yapacağız.”  dedi. Kürsüye yürüdü, kürsünün altından kocaman bir kavanoz çıkardı. Arkadan, kürsünün altından bir düzine yumruk büyüklüğünde taş aldı ve taşları büyük bir dikkatle kavanozun içine yerleştirmeye başladı. Kavanozun başka taş almayacağına emin olduktan sonra öğrencilerine döndü ve “ Bu kavanoz doldu mu? “ diye sordu.</p> <p>Öğrenciler hep bir ağızdan; “Doldu.”  diye cevapladılar. Profesör; “ Öyle mi? “ dedi ve kürsünün altına eğilerek bir kova mıcır çıkardı. Mıcırı kavanozun ağzından yavaş yavaş döktü. Sonra kavanozu sallayarak, mıcırın taşların arasına yerleşmesini sağladı.</p> <p>Sonra öğrencilerine dönerek bir kez daha “ Bu kavanoz doldu mu? “ diye sordu. Bir öğrenci “ Dolmadı herhalde”  diye cevap verdi. “ Doğru.”  dedi profesör ve kürsünün altına eğilerek, bir kova kum aldı ve yavaş yavaş tüm kum taneleri, taşlarla mıcırların arasına nüfus edene kadar döktü.</p> <p>Yine öğrencilerine döndü ve “ Bu kavanoz doldu mu? “ diye sordu. Tüm sınıftakiler bir ağızdan “ hayır “ diye bağırdılar.”  Güzel “ dedi profesör ve kürsünün altına eğilerek bir sürahi su aldı ve kavanoz doluncaya kadar boşalttı. Sonra öğrencilerine dönerek; “ Bu deneyin amacı neydi? “ diye sordu.</p> <p> Bir öğrenci hemen “ Zamanımız ne kadar dolu görünürse görünsün, daha ayırabileceğimiz zamanımız mutlaka vardır. “ diye atladı.</p> <p> “Hayır”  dedi profesör,”  Bu deneyin esas anlatmak istediği, eğer büyük taşları baştan yerleştirmezsen, küçükler girdikten sonra büyükleri hiçbir zaman kavanozun içine koyamazsın gerçeğidir.” </p> <p>Öğrenciler şaşkınlık içinde birbirlerine bakarken profesör devam etti:” Nedir hayatınızdaki büyük taşlar? Çocuklarınız, eşiniz, sevdikleriniz, arkadaşlarınız, eğitiminiz, hayalleriniz, sağlığınız, bir eser yaratmak, başkalarına faydalı olmak, onlara bir şeyler öğretmek! Büyük taşlarınız belki bunlardan birisi, belki birkaçı, belki hepsi. Bu akşam uykuya yatmadan önce iyice düşünün ve sizin büyük taşlarınız hangileridir, karar verin. Bilin ki büyük taşlarınızı kavanoza ilk olarak yerleştirmezseniz hiçbir zaman bir daha koyamazsınız, o zaman da ne kendinize ne ülkenize faydalı olursunuz.” </p> <p>Hayatımızın kavanozunu doldurmaya çalışırken doğru taşlara yer bırakıp bırakmadığımızı irdelemenin zamanıdır. Eğer o taşlar hayat kavanozumuzun dışında kalır iseler, gelir birileri fırlatır atar onları bilinmedik yerlere. Biz de kahroluruz neden onları fark edemedik, koruyamadık diye.</p> <p>Enerjimizi mutluluğumuz için değer taşıyan doğru önceliklerimize yoğunlaştırdığımızda çocuklarımızın ve kendimizin gelecekte yaşaması muhtemel birçok olumsuzlukları önlemiş olacağız.</p> <p>Kavanozumuzu neyle doldurduğumuzu bir an önce gözden geçirelim kapak kapanmadan.</p> <p>Sağlıkla, sevgiyle, dostlukla kalın.</p> <p>Kevser Topyıldız Küçük</p>