Bu anlamda ilçemizdeki yöneticilere baktığımızda, yönetici olma arzularını yerine getirmelerine rağmen gereklerini yerine getirmede başarı gösterememektedirler.
İlçemizde fakülteleşme sürecinde YÖK başkanının ziyaret ettiğini geç de olsa hepimiz duyduk.
Yöneticilerimiz duydu mu`
Bir tanesi hariç maalesef kimsenin haberi olmadı.
Kimin haberi oldu peki`
Ticaret ve sanayi odası başkanı Rızvan Aksoy beyefendinin.
Nasıl mı haberi oldu`
YÖK başkanı Çorumda asker oğlunu ziyaret ediyor. Ziyaret sonrası samsuna uğruyor. Samsuna geldiğini zincirleme haberleşme ile valisinden diğer yetkilisine YÖK başkanını karşılıyorlar.
Gerekli ağırlama ve ziyaretler yapılıyor. Çarşamba ilçemizin yetkililerine de YÖK başkanının samsunda olduğu haberi ulaşıyor. Hemen gerekli organizasyon yapılarak YÖK başkanı Çarşambaya getirilerek yeni yapılan fakülte inşaat alanı gezdirilerek gerekli bilgiler aktarılıyor.
Nihayet Samsun ve Çarşambadaki gayri resmi gezisini tamamlayan YÖK başkanı İlçemize geliyor. İlçemizin sokaklarında şehir turu yaptıktan sonra Ticaret Ve Sanayi odası başkanımıza ait Tos köy’deki alabalık tesislerine uğruyor.
Uğruyor uğramasına da ortalıkta görünüşte bir tesis var.
Fakat tesisin içi boş.
Yiyecek bir şey yok.
Elektrik yok.
Su yok.
Aldığımız duyumlara göre boş tesisi bekleyen personel hemen tesisin sahibi Rizvan Aksoy’u arayarak YÖK başkanı olduğunu söyleyen birinin tesislerde olduğunu söylüyor.
Bunun üzerine başkan tesislere gidiyor. Gayri faal olan tesislerde YÖK başkanını ağırlayamamanın ezikliğinden kendini dahi tanıtamıyor.
Balık yeme sevdası boşa çıkan YÖK başkanı en azından WC İhtiyacını gidermek istiyor sular kesik.
İbrik imdadına yetişiyor. İbrikle WC ihtiyacını gidererek ilçemizden ayrılıyor.
Şimdi yeri geldiğinde “İlçemize fakülte kazandıranın kölesi olurum” diyen Rizvan Aksoy kusura bakmada İbrikçi başı dahi olamazsın.
Gayri faal durumda olan tesislerine gelen YÖK başkanının karşısında yiyecek bir şeyin, elektriğin, suyun olmamasından dolayımı kendini mahcup hissetmeliydin yoksa YÖK başkanına kendini tanıtarak diğer yöneticilerimize de haber verip ağırlama becerisini gösterememek den dolayımı`
Turizm fakültesi istiyoruz. Turizm acısından en önemli mekânımızda YÖK başkanının karşılaştığı manzaraya bakın.
Kimse kusura bakmasın, alınmasın, kızmasın.
Bu şehirde İbrikçi başı dahi olamayacaklar icra makamında söz sahibi yönetici olursalar.
Bu şehirde İbrikçi başı dahi olamayacakları icra makamında söz sahibi yönetici seçersek,
—Ne fakülte isteme hakkına sahibiz. —Ne ekonomik anlamda gelişmeye layığız. —Ne modern bir şehirde yaşamaya.
Diyecek yazacak çok daha söz var. Birilerinin yine daha fazla damarına basmadan icra makamında söz sahibi olan;
—Kendilerini kraldan çok kralcı gören. —Sorumluluklarını yerine getiremeyen. —Makam, mevki koltuk peşinde koşuşturan. —Protokollerde boy göstermeyi marifet sayan
Yöneticilerimize İBRİKÇİ BAŞI hikâyesini aktararak son veriyorum.
Kumandanın biri emekli olmuş. Ona buna emir verme olanağını yitirmiş. Ne karşısında saygıyla ayakta duranlar, ne bir yere girerken saygıyla ayağa kalkanlar...
Kimsenin artık önemsediği yokmuş emekliyi. Adam bu ilgisizlik karşısında bunalmaya başlamış. O tarihte Yenicami helâları önünde ihtiyacı olanlara parayla su satan ibrikçiler varmış.
Bizim emekli de orada kendine bir yer bulup, ibrikçiliğe başlamış. Ancak ayrı ayrı renklere boyamış her ibriği; örneğin birini sarıya, ötekini maviye, üçüncüsünü kırmızıya...
Sıkışanlar hızlıca önüne gelip ibriklerden birine uzandılar mı, o hemen oturduğu yerden: -Bırak onu sarıyı al, dermiş... Sarıyı alan olursa: -Bırak onu, maviyi al...
Böylece emir verme özlemini rahatlatırmış...
Eski İstanbullulardan bu hikâyeden kinaye, ona buna gereksiz yere kumanda etmeye kalkanlara "İbrikçi başı lık ediyor", derlerdi.
Küçük ve ezik yönetici profillerinde çok rastlanır bu duyguya. Ellerine fırsat geçti mi, önemlerini kanıtlamak için yapmadıkları densizlik kalmaz.
Saygılarımla İsmail Karahan
