DAĞLAR VE KAR
 
Ne heybetli görünürsün
İnsanı hayran bırakırsın kendine
Meltem rüzgârıyla duyulur sesin
Çin Seddi’nden de sağlam görünür kalelerin
Yukarıdan bakmakta haklı sanırsın
Şehrin biriciği…
Şiddetli depremlere dayanırsın…
Sensiz, şehir yalnız kalır,
Duyulmaz meltemde sesin,
Çelikten sağlamdır parmaklıkların…
Ne korkunçtur kopan parçaların, şehre düştüğünde,
Sanki yara alırsın,
Şehir yara alır. 
En sağlam arkadaşın üzerindeki kar,
Eteklerinde yeşil, başında kar
Bazen yolarsın yeşili, bir bahçıvan özeniyle.
Şikâyet edersin doruklarında yeşili gördüğünde.
Dağlar engeller güneş ışığını.
Bazen de çığ olur düşersin şehrin üzerine.
Dağlar, yalnız,
Hareketsiz,    
Soğuk…
Açılmalı bir gemiyle denize,
Kelimeleri aramaya
Bir dünya kurmalı, kelimelerden yana.