17 Nisan tarihli bir gazetede,resmî bir kurum görevlisinin,"Kutlu Doğum Haftası "nedeniyle, bir habere konu olan yazısından esinlenerek kaleme aldım bu yazıyı.

Habere konu olan ilgili kişi,şöyle demiş: Üst kattaki komşusuna çıkamayan insanlık,Ay`a çıksa ne yazar ` "

Vallahi ben de bu sözün altına imzamı atarım desem yalan olmaz.Hata bırakın siz alt kattaki,üst kattaki komşuyu; aynı apartmanda,yolda,işte,düğünde, cenazede bile birbirini görmeyen onca dost ( ! ) vardır hayatımızda.

Tamam,bir ekonomik sorun var, hayat şartları alabildiğince yükselmiş,iyi de bunu biz mi ,vatandaşlar mı yaptı yâni sadece `

Evet, bazı sorumsuz insanlardan da kaynaklanan yanlışlıklar,uygulamalar ve çıkmazlar var fakat tüm insanları da bunda suçlu gösteremeyiz.

Devlet madem ki Millet için vardır; o halde ne Devlet her şeyi Millet`ten beklemeli ne de Millet Devlet`ten. Yoksa bu gidişle değil üst kattaki komşu;kendi ailemiz içinde bile bu vefâsızlık, umursamazlık ve adam sendecilik alıp başını gider. Bu açıdan baktığımızda, yukarda sözünü ettiğim ilgili şahsın yakınmasına, eleştirisine ve görüşüne hak veriyor ve saygı duyuyorum. Bizim içimizdeki bazı insanlar yaptı bu toplumu böyle duyarsız ve sorumsuz ! Biz insanlar önce gülmesini unuttuk,sonra bölüşmesini. Neyi mi ` Bir lokma ekmeği, bir elmayı, bir bardak suyu bölüşmeyi unuttuk. Neyi unutmadık peki ` Haksız köşe dönmeyi, dedikodu üretmeyi,yalanı, riyâyı, hayvanlara işkence yapmayı, gürültüyü,ahde vefâyı,dürüstlüğü,zevkimiz için har vurup harman savurmayı ve bir de gereksiz eleştirmeyi hiç unutmadık! Adam boğazlamayı,güçsüz kadınları öldürmeyi unutmadık.Haksız kazanç elde etmeyi, burnumuzun dikine gitmeyi unutmadık. " Komşusu aç iken tok yatmayı ",vatan için can veren Gazilerimiz`i, yıllarca Devlet`ine hizmet edip de bir lokma ekmeğe,çocuklarını okutmaya hasret kalan Emeklilerimiz`i unuttuk. Komşularımıza selâm vermeyi, yapmacık bir tebessümü, büyüklerimizi, hastalarımızı,yaşlılarımızı ziyaret edip,hal ve hatır sormayı unuttuk. Yemeğe oturuken besmele çekmeyi,sofradan kalkarken" çok şükür Yarabbi " demeyi unuttuk. Otobüste yaşlılara yer vermeyi, küçük bir çocuğu karşıdan karşıya geçmesi için elinden sevgi ve şefkâtle tutmayı, saçlarını okşayıp sevmeyi, bir şeker verip gönlünü fethetmeyi unuttuk ! Kısacası unutmayı da unuttuk ! Tıpkı insanlığımızı unuttuğumuz gibi ! " Üst kattaki komşusuna çıkamayan insanlık Ay`a çıksa ne yazar ` " Bu güzel düşünceyi ve sahibi değerli insanı ayakta alkışlıyor ve yazıma esin kaynağı olduğu için teşekkür ediyorum.

OKTAY ZERRİN