<p>Nice atalarımızın canını vatan uğruna harcamaya karar verdiği, besmeleyle yola çıktıkları gün.</p> <p>Ama bugün öyle bir gün ki; milli ruhumuzda bir şeylerin eksildiğini hissettiğim, vicdanımın sızladığı, ecdadımıza mahcubiyet duyduğum gün.  Bugün öyle bir gün ki; kendimi yalnız, yoksul ve yoksun hissettiğim gün...</p> <p>Koskoca Bafra sokaklarında yol alırken, sağıma soluma bakıyorum, ecdadımızın akıttığı kanlarla oluşan milli simgemiz olan bayraklarımızı göremiyorum. Sanki ruhumuz ölmüş. Eskiden demeyeyim, daha birkaç yıl öncesinde sokaklar trompet sesleriyle inlerken, insanlar çocuklarını ellerinden tutup bayram yerine götürürken olan heyecanı bugün yaşayamadım.</p> <p>Sonra bugün öğretmen arkadaşımın bir sözü gerçeği bir kez daha görmeme yardımcı oldu.``  Biz tarihimizi, kendi ellerimizle önce okullarda öldürdük. 19 Mayıs provaları için çocuklar gittiğinde sınıflar boş kalıyor ders işleyemiyoruz, konularda geri kalıyoruz diye kızıyorduk. Şimdi ise böyle özel günlerde, öğrencilere görev verebilmek için not teklif eder hale geldik. Çünkü çağımız bilgi çağı ama insaniyetten uzak bir nesil yetiştiriyoruz`` dedi. Bu konuşma o kadar anlamlı ki, nereden nereye geldiğimizi anlamamak için saf olmak gerekir.</p> <p>Kırk ailenin yaşadığı bir binada toplam beş bayrak göremezken, evden çıktığım andan itibaren, her sokak başında ve ana caddelerde, belki binlerce parti bayraklarının arasında ilerliyorum. İçimdeki sızı büyüdükçe büyüyor, kendi çocuklarımda dâhil bu gençliği ne hale soktuk diye kendimi sorguluyorum.</p> <p>Koskoca bir ecdadın torunlarıyız biz... Dünyayı inleten, saygıyla selam durduran, canını hiçe sayan bir ecdat... Artık uyanma zamanı. Bu yolculuk nereye diye, lütfen kendimize ve çevremizdekilere bir soralım. Bizden sonra çocuklarımıza ne bırakacağız? Katlar, yatlar, bankada kabarık hesaplar mı? Milli duygularımızı kaybettikten sonra, dünyayı bıraksak ne çıkar?</p> <p>Türkan Zengin Karaboğa</p> <p> </p>