Mustafa Usta`dan Şiir Tadında Bafra

Bafralı gazeteci ve roman yazarı Mustafa Usta’nın kurmuş olduğu Bafra Nostalji sitesi Bafralılardan büyük ilgi görüyor.

 

Gerek yurtiçi, gerekse yurtdışında yaşayan binlerce Bafralı hemşerimiz, Bafra özlemini “Bafra Nostaljisi” ile gideriyor.

 

Bafra Nostaljisi gerek sosyal paylaşım sitesi Facebook’ta gerekse web sitesi www.bafranostaljisi.com’da takip ediliyor. Şimdiye kadar yaklaşık 5 bin nostaljik Bafra fotoğrafı yayınlayan Mustafa Usta, bu fotoğraflardan 10 ciltlik bir Bafra fotoromanı hazırladığını duyurdu. Önümüzdeki hafta ilk sayısı piyasa çıkacak olan albümün adı ise “Şiir Tadında Bafra Nostaljisi 1”

 

Kitap henüz piyasaya çıkmadan internet üzerinden taleplerin çok olduğunu söyleyen Mustafa Usta, “Bafra Tarihini bu kez fotoğraflarla yazıyorum. Okuyucular hem görsel olarak hem de fotoğraf altlarında verilmiş bilgilerle Bafra tarihini öğrenirken, bir yandan da nostalji duygusunu tadacaklar. Proje gerçekten de çok ilgi gördü. Aldığımız tepkilere bakarsak, böylesi bir organizasyona gerçekten de ihtiyaç varmış. İnsanlar Bafra Nostaljisi’nde hem geçmişte yaşanmış ama artık günümüzde yitmiş Bafra Kültürünü buluyorlar, hem de geçmişlerinden bir şeyler. Öyle ki, çocukluk arkadaşları olsun, okul arkadaşları olsun hatta öğretmenleri olsun, on yıllardır izlerini kaybettikleri kişileri Bafra Nostaljisi’nde buluyorlar.

Duygulu anlar da yaşanıyor elbet. Yıllardır haberleşemedikleri kimi kişilerin de ölüm haberiyle sarsılıyorlar.” dedi.

 

Albümün içeriğiyle ve nasıl ulaşılacağıyla ilgili bilgi veren Usta, “Kitabın önsözü aslında olanı biteni açıklıyor. Kitap haftaya Cuma günü çıkacak diye umuyorum. Dağıtımı, şehir ve ülke dışındaki Bafralı hemşerilerimiz için, Facebook Bafra Nostaljisi profili üzerinden yapılacak. Bafra’da yaşayan hemşerilerimiz içinde Kuyumcular Arastası’nda bulunan, ‘Beduh Kitap’ aracılığıyla yapılacak” diye konuştu.   

 

 

ŞİİR TADINDA BAFRA NOSTALJİSİ 1 ALBÜMÜNÜN ÖNSÖZÜ

 

“Bafra” adı söz konusu olduğunda, eğer yüzeysel bakılırsa söylenen şeyler bellidir ve akıllara kazınmıştır. Bunlardan en bilineni, ‘Bafra suyunun ve havasının ağırlığıyla meşhurdur.’ Bu tanım, çok eski bir Osmanlı belgesinde geçer. Günümüzde bu tanımın yerini almış olan daha popüler söylem ise ‘Bafra işte girişi mezarlık, çıkışı cezaevi.’

 

Doğrusunu isterseniz, bende Bafra ile ilgili derinliğine araştırmalar yapmadan önce aynı tanımlara bel bağlamış, Bafra ile ilgili kafamda hep olumsuz bir tablo çizili kalmıştı. Ne Bafra Ovası’nın bereketi, ne Kızılırmak’ın azameti ne de tütün ve tekelin Bafra’ya sunduğu varlık ve iş olanakları. Hoş son 15 yıldır tütün ve tekel olayı da tarih oldu ya…

 

İkinci romanımı bitirdiğimde, bende var olan Bafra algısı tamamen değişmiş ve yeni bir tanıma gitmiştim. O da ‘Bu Bafra öyle aziz bir memlekettir ki, dağında koyun kuzulasa ovasında otu bitermiş.’ Hani Yunus der ya: ‘Bir ben var bende, o da benden içeri’ işte Bafra da öyle… Yerüstünde görünen bir Bafra var, toprak altında gün ışığına çıkarılmayı bekleyen bir başka Bafra var. Sokaklarını arşınladığınızda gördüğünüz bir Bafra var, aynı sokakların eski halini gösterir fotoğraflarına baktığınızda gördüğünüz bir başka Bafra var.

Ve bir başka Bafra daha var bize çok uzak olan. 1924 yılı öncesi Bafra… İçinde Rum, Ermeni, Çerkes, Laz, Kürt, Gürcü, Boşnak, Pomak ve daha birçok rengi, kültürü harman etmiş, ovanın bereketi çevresinde toplamış bir Bafra...

 

Neredeyse her evde bir kuyruklu piyanonun bulunduğu, iki katlı muhteşem bir bahçe içinde konakları olan, baloların hiç eksik olmadığı, sinema, panayır kültürü gelişmiş, şenliklerin hiç eksik olmadığı bir Bafra…

 

Yine bir eski belgede şöyle yazdığını okumuştum, “İstanbul’un varlıklı kişileri, yanlarına bir müteahhit alır Bafra’ya gelirlermiş. Özellikle de Gazipaşa Mahallesi’ne. Sokak sokak gezer, beğendiği konağı müteahhite gösterip, “Aha! İşte bunun gibi bir konak yapacaksın bana” dermiş…

 

Yine bir başka belgede, “Gazipaşa Mahallesi’ne hanımeli kokusundan girilmezmiş, bayıltırmış o koku insanları…”

 

Yine bir başka belgede, “Şu Bafralılar kadar damak lezzetine düşkün, ziyafet kültürü gelişmiş, mutfağı bunca çeşitli ve zengin bir başka memleket yoktur” der…

 

Şimdi geriye dönüp baktığımızda, hiçbirini göremediğimiz bunca zenginlik ve çeşitlilik yerini bir keşmekeşe, bir karmaşaya ve körelmiş, erimiş, aşınmış bir kültürsüzlüğe bırakmış. Artık ne Mersin Balığı kaldı, ne onun dünyaca ünlü “siyah havyarı.” Ne Ermeni taş ustaları, ne tüccar Rumlar. Ne de Çorak Ağaları…

 

Geride kalmış üç beş konak da elbirliğiyle yok edilmiş, beton içine gömülmüş bir Bafra var artık. Belki de bu yok edilmişliktir Bafralıları “Nostaljiye” bunca ilgili kılan.

 

Elimizde birikmiş bunca fotoğraf arasından seçeceklerimizle, ‘Bir kentin öz yaşam öyküsünü’ ölümsüzleştirmek adına yola çıktım. İşim zor ama çok da keyifli. Nostalji duygusu ve onun verdiği hazzı, Bafralılar ile paylaşmak ve bu uğurda binlerce yeni yüz ile tanışmak, kaynaşmak şansını verdi bana. Yeni dostlarım oldu. Kurduğumuz internet paylaşım noktalarında Bafralılar birbirlerini buldu yıllar sonra. Bir Bursalı hanımefendinin bana yolladığı iletiyi hiç unutamıyorum, “Mustafa Bey siz iş yapmıyorsunuz, ibadet yapıyorsunuz. 40 yıl önce kaybettiğimiz annemizin elimizde hiç fotoğrafı yoktu, onu burada bulduk…”

 

Ve daha yüzlerce benzer iletiler aldık, övgüler duyduk. Zaman zaman eleştirildiğimiz de oldu. Olacaktır elbet, gerçekten de yapılan iş hem zahmetli, hem de risklerle dolu. Ben, sorumluluğumun bilincinde, hiçbir çıkar gözetmeden, değerinin farkına varmış olduğum ve ona 9 roman yazdığım Bafra’mızı ve onun, geçmişte kalmış değerli kültürünü, gelecek kuşaklara aktarmak adına üstüme aldığım görevi, sonuna kadar yerine getirmeye çalışacağım. Ve siz değerli Bafralı büyüklerimin, hemşerilerimin desteğini de hep bekleyeceğim. 

                                                                                             

                                                                                                               Mustafa Usta