<p>Her duyduğumda ve gördüğümde boğazımı düğüm düğüm yapan o sözler. <br />Hayatımda hiçbir cümle, beynimin duvarlarına böylesine şiddetle çarpa çarpa canımı acıtmamıştı. </p> <p>Asla ama asla hafızalardan çıkmayacak söz.<br />Yüreğim dağlanıyor her hatırladığımda... </p> <p>Türk insanının içine kazınmış, insanın maddeden değersiz olma durumunu, birey olarak önemsizliğin kendisiyle özleştirmek olduğunu gösteren bir haleti ruhiye. Hele ki o meta devlete aitse, can derdindeyken bile itaatli çocuk olma mecburiyeti. Kim bilir daha önce kaç kere kömür karası bulaşmış elleri, kıyafetleri, maden yükü taşıyan çizmeleri pis diye aşağılandı ki bunları söyleyebiliyor, aklına gelen ilk şey bu oluyor o can pazarında. Ölümden kurtulan birinin ilk kurduğu cümlelerin bunlar olması ne acı. En acısı da koca bir toplumun böyle yaşamaya, kendini aşağı görmeye alışmış alıştırılmış olması. Bilse, ya da hepimiz bilsek yıkanınca gider bütün kirler, yeter ki yürekler kirlenmiş olmasın.</p> <p>Bu insan, hayatı boyunca ezilmiş, insan yerine koyulmamıştır. O yüzden, sedyenin çarşafının kendi sağlığından daha önemli olduğunu düşünmüştür. Nasıl ezilmiş hayat boyu, nasıl insan yerine koyulmamış? Allah kahretsin ona bu soruyu sorduracak kadar değer vermeyen sistemi.. Ne kulaklarımdan gidecek o ses, o soru, ne gözlerimden gidecek çizmesini çıkartmak için yaptığı hareket...</p> <p>Televizyonu kapatsam veya televizyonun karşısından bir kaç dakikalığına ayrılsam, sanki madende kalan yedi yüz kusur insana ayıp etmişim gibi bir suçluluk duygusu... Üstelik kömür karası yüzlü çok güzel insanlara karşı. Çünkü o insanların para kazanmaktan başka hiç bir nedeni yok ölmek için. Kaçış odaları olmayan dört ülkeden birinde kömür işçisiyken, ölme ihtimaline rağmen saati bilmem kaç liraya iki kilometre ve daha fazla yol katederek aşağı inmesi için kredi borcu ödüyor olmaktan başka hiç bir nedeni yok.</p> <p>Çizmelerini sedye kirlenmesin diye çıkartmak isteyen adamdan daha temiz değiliz hiç birimiz. Çünkü, daha çok yardım gelir umuduyla ''aşağıda mühendisler de var'' diyen vardiya arkadaşının bilinç altına mühendisten daha az değerli bir birey olduğunu kazıdığımız gibi, ona o sedyeden daha değerli olduğunu hiç birimiz hissettirememişiz. </p> <p>Çalışma koşulları, üzerindeki siyahlık kendi suçluymuş gibi davranan güzel insan... Sen maaşını aldığın, senin için ambulans gönderdiği için devlete teşekkür edecek düşüncesinde sanki. Oysaki devlet dediğin şey senin için var, seni korumak, hayatını güzelleştirmek için, mahvetmek için değil.</p> <p>Popülist yaklaşımlardan sıyrılıp, sadece devleti, kapitalist sistemi değil, kendimizi annemizi ailemizi arkadaş çevremizi, bütün kuruluşları da eleştirmek gerekiyor. Bu suç da hepimizin payı var. Bu suç biraz da benim, senin. Çünkü kendimi ve birinci derecen sorumluluklarımı düşünürken, bir ikinci kişiyi düşünemeyecek kadar dünyamı küçültmüş olmam. Hiç bir şey yapmamam.</p> <p>Sadece iktidar değil, diğer siyasi partiler de suçlu, çeşitli toplum kuruluşları da suçlu. Onları yalnız bırakıp unuttuğumuz ve onların içinde ki umudu kırdığımız için. Bugün o adam ''çizmelerimi çıkarayım da kirlenmesin'', ya da ''içeride mühendisler de var'' deyip daha fazla destek gelir belki diye düşünüyorsa, kendisini önemsizleştiren değersizleştiren patronu, onu yalnız bırakan, aslında o olmadan hiç bir şey yapılamayacağını bilen bizlerin suçu. Bu acı olaydan sonra kendisini herkesin sorgulaması gerekiyor. Bugün o adam ”Ëœ` çizmelerimi çıkarayım mı`` diye soruyorsa durum çok vahimdir!</p> <p>Demem o ki güzel insan; ellerinle kazıyıp ekmek paranı çıkardığın o kapkara kömürden de kara vicdanlar, senin o "kirletmeyeyim" diye üstüne titrediğin sedyenin beyazından da beyaz kalbini asla anlayamaz ki.  Eminim ki bu sözleri sarf ettiğin güzel kalbinin hatırına dönüyor bu dünya. Seni sömürenlerin ne yüreğini yakar bu cümleler, ne ibret verir onlara.</p> <p>Kömür karası bağlamış yüreklere o çizmelerinle bas basabildiğin kadar.</p> <p>Tepin o aracın üstünde arkadaşım. Seni üç kuruşa talim ettirip, yok sayan zihniyete inat, tepin.</p> <p>Sen çok yaşa... Ulaşabilelim sana, gelelim görelim. O kapkara gözlerinden öpelim.</p> <p>Yazıklar olsun bize.</p> <p>Haluk Mete</p>