Kırmızı kamyonetin kasası lüks ve gösterişli eşyalarla dolu, hamallar yorulmadan önce evin aynalarını, vazolarını, tabağını çanağını kırmadan 9 katlı binanın yüksek katlarından birine taşıma telaşındalar.
Osman ağabey bu hamalların arasında en yaşlı olanı, kömür karası gözleri var yılların eziyetini saklamak için sanki daha da kararmışlar gibi, elmacık kemikleri keskin, yanakları içe çökmüş vaziyette. Bunun dışında bir de emekliliğinin yaklaştığını gösteren beyaz ağırlıklı siyah sakalları dikkatinizi çekiyor ilk bakışta.
Tanıyorum hamal Osman ağabeyi. Rahmetli dedemin Büyükcamideki evini İshaklı Mahallesine taşımışlardı diğer arkadaşları ile birlikte. Yaklaşıyorum bir selam vermek için Hamal Osman ağabeyin yanına.
O da beni tanıyor sanırsam ki kamyonetin kasasındaki bohçayı almadan bana doğru yürüyor, gülümsüyor, tokalaşıyoruz.
Hiç yaşlanmamışsın hemen tanıdın beni Osman ağabey diyorum, sen rahmetli Mehmet’in torunu değil misin nasıl tanımam seni yahu diyor, başlıyoruz hasbıhal etmeye
Laf lafı, konu konuyu açıyor. 30 yıldır hamallık yapan Osman ağabey 30 yıl içerisindeki değişimi anlatıyor bir kalemde.
Eskiden diye başladığı lafları şimdi ise bak ne hale geldi diye bitiveriyor.
Merak edip soruyorum hamal Osman ağabeye.
Osman ağabey bu milletin yüz bin, iki yüz bin lira para verip aldıkları dairelere, hani şöyle küçük bir kütüphaneyi dolduracak kadar kitap taşıyor musun kitap? diye sorduğumda yüzüme bakıp gülümsüyor.
Çoğu da okumuş tahsilli insanlar bu dairelerde oturanlar, lüks mobilyalar, beyaz eşyalar, halılar, perdeler taşıyorum ama herhalde en az kitap, mecmua taşıyorum bu yüz binlik evlere, okuma yazma bilen sayımız arttı ama okuyan yazan sayımız azaldı eskiden daha fazlaydı diyor.
Hele bak şu kamyonetin kasasındaki eşyalara hepsi de birbirinden gösterişli ama içinde yukarıya taşınacak üç beş magazin dergisinin ve kırılmasın diye tabakları ve bardakları sardığımız gazetelerin dışında okumaya bir şey yok içlerinde diye durum tespitini araya sıkıştırıveriyor.
Bana da uğra gelip geçerken demem hoşuna gidiyor, veda tokalaşması yaparak kırmızı kamyonetin ve hamal Osman ağabeyin yanından ayrılıyorum.
Gözüm kırmızı kamyonetin lüks eşyalar ile dolu boş kasasında iş yerime doğru yürüyorum.
Lüzum-i
15 Mayıs 2015
