"Bafra’mızda yüzlerce öğrencinin öğretmenliğini yapan Gazi İlköğretim Okulu eski müdürü Mehmet Çembeloğlu (70) Ankara’da Cumartesi günü vefat etti. Cenazesi 16.02.2011 Çarşamba günü Tayyar paşa Caminde öğle namazına müteakip kılınacak cenazesi namazından sonra asri mezarlıktaki aile kabristanlığına defnedilecektir"
   Böyle geçti haber bültenlerinde Mehmet hocanın ebediyete göçü…
   Bir  kısa paragrafa sığdırılan veda…
   Eleştirmek için yazmıyorum..Bu kadar işte fazlasını arayanlar,fazlasını düşünmek zorunda…
   Eğitime,araştırmaya adanmış koca bir ömür.
   Mehmet Hocanın eğitimci yanını neredeyse tüm Bafra bilir,çoğunda emeği vardır çünkü.Otoriter görünümünün yanında öğretmene has sımsıcak yüreği ile çoğumuzu hayata hazırlamıştır siyah önlükler eşliğinde.
   Arkadan birleştirdiği elleri,daima özen gösterdiği şık görünü ile dolaştığında Gazi İlkokulu koridorlarına ona hem görünmek isterdiniz hem de garip bir şekilde kaçmak.
   Sevgi ile korku çekiştirirdi sanki çocuk yüreğinizi.
   Bilinen eğitimciliğinin yanında iyi de bir araştırmacıydı Mehmet Çemberoğlu…
   Bafra tarihi ile ilgili önemli araştırmalar yapmış,çeşitli belgelere ulaşmış,Osmanlıca bilen tam anlamıyla entelektüel bir yaşamdı onunki si…
   Bilinen,yanlış bilinen ve bilinmeyen yönleriyle Bafra’yı araştırmış,özellikle yanlış bilinenin üstüne cesurca giderek tezata düşülmesine engel olmuştur.
   Ne var ki özellikle son yıllarda kendine sakladığı küsmüşlüğün,belki de değer bilmemenin verdiği suskunlukla çıktı son yolculuğuna.
   Paylaşmadan belleğindeki Bafra arşivini.
   Oysa Bafra’nın günümüzde sadece birkaç kişi tarafından bilinen,hatırlanan güzel,özel anılarına,belgelerine,bilgilerine sahipti Mehmet Çemberoğlu.
   Yetmiş yılın yorgunluğu ile elinde kalan ve adına dost denilen birkaç kişinin vefa süzgecine teslim edilmiş ve Ankara’da son bulmuş bir hayat.
   Bafra Belediye Başkanı sayın Zihni Şahin Mehmet Hocanın vefat haberini aldığında hüzünlü bir ses tonuyla söylediği gibi;
   “Bafra bir ulu çınarını daha kaybetti”
   Adına yaşam denilen kısa yolculuk için önemli olanda bu değil mi zaten.
   Mademki götüremiyorsun yanında hiçbir dünyevi değer,giderken bıraktıkların yaşatmalı adını.
   Sonsuza yolcu edilenin ardından keşkeler mirassa geri kalanlara,Mehmet Hoca içinde vardır elbet.
   Keşke yaşarken paylaşmaktan imtina ettiği geçmiş zaman Bafra’sını bir kayıt altına alabilseydik.
   Yapmadık…Yapamadık…
   Tıpkı aynı tarihsel değerlere sahip olan Süleyman Türk’te yapamadığımız gibi…
Bilgileriyle,belgeleriyle,paylaşamadıkları anılarıyla uğurlandılar sessizce.
   Bize düşen ise pişmanlıkların kalıntıları olan anlamsız keşkeler düştü.
   Keşke…