Yeni Yıla Çetin’in vefat haberi ile girdik. Bafra Belediye Başkanı’nın makam şoförü gülen yüzlü Çetin Dereci.

Çetin ile hiç samimi bir sohbetim olmamıştı, hatta belki de selamlaşmadan öteye irtibatım da...

Ama kendisi hakkında hep iyi şeyler duyardım. Başkan’ın şoförü değil, yol arkadaşı hatta danışmanı gibiydi.

Sabah cenaze ilanını okuduğumda çok üzüldüm. Çetin için Belediye önünde tören yapılmayacaktı. İki kilometre sırtlarında taşıdıkları Çetin için Belediye önünde tören yoktu. İnanamadım ve Camiye Belediye önünden geçerek gittim.

Doğruydu.

7’den 70’e herkesin sevdiği Çetin için bir cenaze töreni düzenlenmemişti.

Üzüldüm...

Sebebini anlamaya çalıştım.

“Bugün tatilmiş” gibi saçma sapan bir şeyler dediler.

Durumu kurtarmaya çalışan Başkan’a yakın birileri ise  “belki ailesi istememiştir”, “Çetin Mütevazı biriydi, böyle şeyler istememiş olabilir”, “Bence de hiç gerek yok. Zaten herkes camiye gelecek” gibi aklı zorlayan savunmalar yaptılar.

Büyük Cami bir kez daha çok kalabalık cenaze törenlerinden birine sahne olmuştu. Sadece sayısal bir kalabalık değildi. Kalabalığın tamamı üzgün ve neredeyse hepsi Çetin’e övgüler yağdırıyordu. Büyük Cami çok kalabalık cenazeler gördü ama bu kadar samimi olanını az görmüştür. Hatta bir arkadaşım ile “iki kalabalık cenaze töreni ile samimiyet arasında doğru bir orantı olmadığı” üzerine de sohbet ettik.

İnsanlar öldüklerinde arkalarından güzel şeyler söylenir. Hatta toprağa gömüldükten sonra dostları mezarı başında söz alır ve güzel anıları paylaşır.

Polisler vefat edince emniyet önünde, askerler vefat edince kışlada, memurlar vefat edince kurumları önünde törenler düzenlenir.  

Hep böyle olmuştur. Ama Çetin için olamadı. Geçtiğimiz günlerde “Kurumsallaşamayan Kurumlar” başlıklı bir yazı yazmıştım. Ne kadar da haklıymışım.

Samsun’dan önce Belediye olmuş Bafra, bu konuda da doğru bir karar alamadı, herkesin sevgilisi Çetin’i hakettiği şekilde yolcu edemedi.

“Ben bunun sebebini araştırmaycağım, savunması dahi olmaz. Bu konuda eleştirel bir yazı yazacağım. Biz yazmazsak bu adamlar doğruyu göremez ve yapamaz.” dedim. “Aman dur yazma. Başkan Çetin’i çok severdi. Üzülür” dediler.

Evet, Başkan çok severdi. Üzüntüsü her halinden belliydi. Ama Başkan üzüntülü halinde iken de doğru kararlar almalıdır.

Basında “arşiv affetmez” diye bir kavram vardır.

Tatil günü olduğu için cenaze töreni yapılmadı veya gerek yoktu diyenlere iki çarpıcı örnek vereyim.

Fikri Düşünsel 24 Nisan 2010 Cumartesi günü defnedildi. Belediye önünde tören düzenlendi.

O Meclis üyeliği ve Başkan Yardımcılığı yaptı diyenler, şimdi alttaki örneği iyi okuyun.

Tarih 2 Ocak 2007 Salı, tam da Çetin’in defnedildiği gün.

Trafik kazası sonucu hayatı kaybeden, Bafra Belediyesi çalışanı İlhan Niş’e Bafra Belediyesi önünde tören düzenlendi.

Bitmedi... O gün de tatil. Çünkü Kurban Bayramı.

Törene, zamanın Belediye Başkanı Şükrü Neiş başta olmak üzere herkes katıldı.

Ezcümle; sucusu için, tatil günü belediye önünde tören düzenleyen belediye, sevgili Çetin’i için tören düzenlemedi.

Şimdi soruyorum: “Çetin’e düzenlemediyseniz kim için düzenleyeceksiniz?

“İŞ”TEN vazgeçtik insanlık bekliyoruz...

Yazmak bugüne kısmetmiş.

Gelelim bugüne...

Dün vefat eden Bafra Anadolu Lisesi öğretmeni Cemal Demir bugün toprağa verildi.

Okulların tatil olduğu soğuk bir kış gününde...

Peki, neden Cemal Hoca’yı örnek verdim?

Çünkü tam da yukarıda yazdığım gibi kurum kültürüne yakışır bir şekilde defnedildi Cemal Hoca...

Tatil günü okula gelen öğrencileri, öğretmen arkadaşları, Cemal Hocalarının tabutunu omuzlarında taşıdılar, okul önüne getirdiler, saygı duruşunda bulundular, ardından güzel sözler söyleyip dualar okudular.

Övecek doğru iş ve adam arıyoruz.

O kadar az ki, olağanı yapanı övmek durumunda kalıyoruz.

Bafra Anadolu Lisesi yönetimini bir kez daha tebrik ediyor, Çetin’in ve Cemal Hoca’nın ailesine başsağlığı ve sabırlar diliyorum.

Ali İhsan Başaloğlu