<p>Seni özlemenin acısını dindiremiyorum yüreğimde, özleminle baş edemiyorum. Izdırabımın adresi oldu annem o mahzun yüzün. Yanar yüreğim, canım kafeste sanki içimde aheste oldun annem. Yüreğimin koptuğunu hissediyorum, yokluğun aklıma düştükçe. Meğer sen tutunduğum bir dalım, dertlerimin dinleyicisiymişsin. Bir gece yarısı uyanıp "Ohh be kâbusmuş!" diyebilmek istiyorum yokluğuna, sarılmak istiyorum sırılsıklam sımsıcak sinene, bin ağlamak çocuk olmak istiyorum yeniden kollarında. Ama nafile...</p> <p>Dilimdeki ve beynimdeki en güzel kelimeye seslenemiyorum artık. Aramızda değilsin, dönülmeyecek yerlerdesin. Sohbet edeceğim, dertleşeceğim, akıl danışacağım, birlikte güleceğim sen yoksun artık. Gülen gri gözlerin, gülümseyen yüzün, sarılıp "Seni seviyorum annem." diyebileceğim, öpüp koklayacağım sen yoksun artık. En değerli hazinelerin artık sensiz.</p> <p>Zamanım gelince asla doyamayacağım hazinelerimi ben de bırakıp gideceğim. Bir anne için en acı gerçek, bir gün çocuklarını terk etmek zorunda kalmasıdır. Ama anneler melektir, melekler hep özgürdür, hep çocuklarının yanında gezerler. Sen de bizi hiç bırakmıyorsundur annem. Erken kaybettiğin sevdiklerini gördün mü oralarda annem? Biz senin sevgini, nurunu her zaman hissediyoruz içimizde. Gözün arkada kalmasın.</p> <p>Bugün elini öpemeyeceğim, sana sarılamayacağım annem. Ama bugün seni anlatmak istiyorum. Seni sözcüklere sığdırmak kolay değil. Seni anlatmak için anne olmak, anneliği yaşamak gerekirmiş. Sen, can annem, biz kaç yaşında olursak olalım her zaman bizim için endişelenen, hayatımıza dair her şeyde bizden çok üzülüp sevinen, kendi çocukluğunu yaşayamadığın hâlde saçma sapan kaprislerimize katlanmaktan bir gün bile şikayet etmeyen, yıllarca sabahın köründe kalkıp bize kahvaltı hazırlayan, "bu dünyada size bırakacağım en büyük servet size iyi bir diploma kazandırmak" sözünü beynimize kazıyan, özellikle benim okul hayatım sona ermesin diye fırsatın olduğu hâlde iş hayatına girmeyen, kendi bedeninden, canından bir parça kopararak bizi dünyaya getiren, bu iğrenç dünyanın tüm dikenlerinden bizi korumak için üstümüze kapanan, her geçen gün gözlerimizin önünde eti, teni yaşlanan, yaşlandıkça yıpranan, yıprandıkça bizlere daha çok sarılan, bizim de sana gülmemizi beklemeden dudaklarında gülümseme, gözlerinde hüzün barındıran, bize tutuklu bir aşkla bağlı olansın. "Aşkın ömrü birkaç yılda biter." derler. Senin aşkın hiç bitmez. Sen ölmüş olsan bile, bizi her zaman koruyup kolladığını hissederim annem.</p> <p>Sen bizim en büyük hazinemizdin. Sen hayattayken her an yanında olmasam da yüreğim hep seninleydi annem. Şimdi senin tansiyonunu ölçmeyi, seni zorla doktora götürmeyi, ilaçlarını takip etmeyi, kıyafetlerini değiştirmeyi, çoraplarını giydirmeyi, tırnaklarını kesmeyi, acılarımızı gizleyerek ağlaşmayı, gülüşmeyi özlüyorum anne; daha sayamadığım birçok şeyi, seni özlüyorum annem.</p> <p>Bu satırları yazarken mahzun, tebessümle bakan gözlerin, yüzün düşüyor aklıma; seni yaşıyorum annem. Sanki elimi uzatsam yanağına dokunacakmışım gibi yakın, ama bir o kadar uzak...</p> <p>Keşke biraz daha kalsaydın bizimle annem, biraz daha hayır duanı alabilseydim keşke. Vuslat mahşere kaldı annem. Mahşerde buluşuncaya dek özlemin hep içimde yaşayacak bir tanem.</p> <p>Günün kutlu olsun can annem...</p> <p>Kevser Topyıldız Küçük </p>